တေက်ာင္းတထံုးသာပ
ေခါင္းအံုးစရာ ခ်ည္အ႐ႈတ္ ႏွစ္ထုပ္ကယ္နဲ႔
မေျပမျပဳတ္ မလႈပ္ရေအာင္
အထည္အစုတ္အႏုတ္ တထည္လႊမ္း
ခ်မ္းသလားကြဲ႔ရွင္မ
အရင္ညက ပံုျပင္
ဇာတ္ဆံုးေအာင္ မဆင္ေပမယ့္
သက္ဘုန္းေမာင္ သီျပမယ့္
ဒီတညရဲ႔ ပံုျပင္ကေတာ့…
"ေတာ့ႏွယ္
ေမာလည္း ေမာႏိုင္ဘူး"
႐ွဴး တိုးတိုး
စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ရွင္မရာ
တဒဂၤသာ မအိပ္ပါနဲ႔
နင္ကသာ စိတ္ပါရင္
သိပ္မၾကာပါဘူးကြာ…
တခါကေပါ့
ရြာလည္အက်ဴး
ဦးတည့္ရာေလွ်ာက္
လူတေယာက္ေပါ့…
"ေဟာေတာ့
ေျပာေရာ့မယ္တခါ
အဲဒါက ၿပီးၿပီးသား…"
ေရာမသြားပါနဲ႔
ဒါက တမ်ိဳး
မင္း ဘယ္ဆိုးလို႔လဲ
နည္းနည္းေတာ့ မွတ္မိသား…
ထားလိုက္ပါကြာ၊ ဒါကတေယာက္
တေယာက္မွ တေယာက္ထဲ
အေဖာ္ကြဲလို႔
အေပ်ာ္စဲရရွာတဲ့
ေရာ္လဲရြက္၀ါ
ေတာက္!
ကဗ်ာဆန္လိုက္တာ ရွင္မရာ…
ဒီလိုနဲ႔ ထြက္အလာ
ရြာတရြာအေရာက္
ရြာခံတေယာက္က ေျပာတယ္…
"ဒီမယ္မိတ္ေဆြ
ဒီရြာေန ဒီရြာစား
ႀကိဳက္သလို နားပါ…
ဒါေပမယ့္တဆိတ္
ရြာရိပ္က အျပင္ထြက္
ဟို အခင္းဘက္ကိုေတာ့
အလ်ဥ္းမကပ္မိေစနဲ႔…
အဲ့ဒီမွာ တပ္စြဲ
သဘက္သရဲ အနက္မဲႀကီးတေကာင္
အေၾကာင္အက်ားနဲ႔
ေထာင္လႊားေနတတ္တယ္…"
"ဘယ္လိုဗ်…ဘယ္လို
ဟို…သရဲ…ဟုတ္လား
က်ဳပ္ မၾကားဖူးေပါင္ဗ်ာ
လာပါခဏ လိုက္ျပစမ္းပါ…"
"ဒါဆိုလာ
အဲဒီမွာ စခန္း
သရဲႀကီး ေသာင္းက်န္းေနတာ
ဟို ေခ်ာင္းကမ္းေလး အစပ္မွာ…"
လိုက္ျပရွာတဲ့ ရြာသားတစု
ပုေနေအာင္ ကုတ္
တုန္လႈပ္ေနၾကရတဲ့သရဲ
ျပဴးျဖဲၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ…
"ဟ! ဒါလားက သရဲႀကီး
မွတ္ထား အဲဒါ
ဖရဲသီးကြ…ဖရဲသီး
-ခြီးတဲ့မွပဲ
အေစ့နဲ႔အခြံေထြး
က်န္တာ အကုန္ေလြးလို႔ရတယ္
ဒီမယ္ က်ဳပ္စားျပမယ္္…"ဆို
အထုပ္ၾကားက အေဆာင္ဒါးနဲ႔
အေၾကာင္အက်ား ဖရဲသီးကို
ခြဲၿပီး ခြဲၿပီး ျခမ္း
တရႊမ္းရႊမ္း စားျပလိုက္သတဲ့…
၀ါးမရတဲ့ ဖရဲခြံကို
သဲအစြန္မွာခ်
ခပ္လွမ္းလွမ္းက ၾကည့္ေနတဲ့လူအုပ္
တခါတည္း တပ္ဆုတ္ၿပီး…
"ဘီလူးႀကီးေဟ့…ဘီလူးႀကီးဟ
သရဲကိုေတာင္ စားျပတဲ့ ဘီလူးႀကီးဟ
ေျပးၾက…ေျပးၾက…"
ဟဲ့…ရွင္မ
ရွင္မ…။ ။
-ေနမင္းနီ-
(ဤကဗ်ာကို 'ေနရဥၥရာ သစၥာသံမ်ား'ကဗ်ာစာအုပ္၌ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည္။)
No comments:
Post a Comment