(၁)
‘ေရႊလီ…’တဲ့
ေနျခည္က အႏိႈး
ေဗ်ာက္အိုးသံ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔
စိန္႔တိုင္းရဲ႕နံနက္ခင္း
အလင္းနဲ႔အေမွာင္
အေရာင္ေတြ ေရာယွက္
စိတ္ပ်က္စရာလား
စိတ္တက္စရာလား
အိပ္မက္ပမာအလား
ခပ္ဝါးဝါး မိႈင္းလ်
ဥကၠ႒ႀကီးေမာ္ရဲ႕ပဋိပကၡက်မ္း
ရယ္သြမ္းေနသေယာင္ပါပဲေလ…။
“နီးေဟာင္…”တဲ့
ဖီးေျပာင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔
ဂႏၶာလရာဇ္ရဲ႕ေလာင္ပန္း
ကြမ္းတံု ေလာင္ပန္း
စန္႔ဟိုင္ ေလာင္ပန္း
ဖူးက်င့္ ေလာင္ပန္း
ရွန္းကန္ ေလာင္ပန္း
ေက်ာက္တန္းမွာ လမ္းသလား
ဗမာ ကုလား တ႐ုန္း႐ုန္း
႐ံႈးသူ႐ံႈး ျမတ္သူျမတ္
ျပံဳးတဲ့သူျပံဳး ငတ္တဲ့သူငတ္
နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးရဲ႕တံခါးေပါက္မွာ
တံခါးမေခါက္ဘဲ ဝင္လာၾက
ေက်ာက္သမားမ်ားရဲ႕စုစည္းရာ
ဒါ… ေရႊလီ… ေရႊလီ…။
ခႏၲီး၊ ဖားကန္႔၊ တာမခန္
ေမာ္ဟန္၊ ေမာ္လူး၊ ပူတာအို
ေမွာ္အို၊ ေမွာ္ေဟာင္း၊ ေမွာ္စစ္
ေမွာ္သစ္တကာက ေက်ာက္
ေရႊလီေရာက္သလို…
ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး
ကေလး၊ မံုရြာ
ကသာ၊ ဗန္းေမာ္
အင္းေတာ္၊ ေကာလင္း
မိုးညႇင္း၊ မိုးေကာင္း
မိုးမိတ္၊ မိုးကုတ္
ပခုကၠဴ၊ ေရႊဘို
အူတာအို၊ ျမစ္ႀကီးနား
အထက္သား၊ ေအာက္သား
ျပည္နယ္သား
ေဒသအမ်ားအျပားက လူေတြ
ေရႊလီေျမ ေရာက္လာၾက
ဘဝေတြက အဖံုဖံု…
ကုန္သည္ ပြဲစား
ေက်ာက္သမား၊ ကားသမား
မူးယစ္ေဆးဝါး
႐ိုက္စား ႏိႈက္စား
ခါးနဲ႔ ျပည့္တန္ဆာ
ဖါေခါင္း၊ ငတို
ဒလွ်ိဳ ဒလံ
အမွန္အကန္ေရာ
အၾကံအဖန္ေရာ
ဘဝအေမာေပါင္းစံု
နိဗၺာန္ဘံု၊ ငရဲခန္း
ဇာတ္လမ္းမ်ားစြာတို႔ရဲ႕ေရႊလီေျမ…။
ေရႊလီမွာ ညား
ေရႊလီ လင္မယား…တဲ့
အငွါးမဟုတ္
တရားမ႐ႈတ္
အတူလုပ္ အတူေဖြ
အတူေန အတူလည္
မူဆယ္ေရာက္ရင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္
ဘယ္လိုမွ မပတ္သက္ေၾကး
အေပးအယူ ရဲရဲ
လစ္ဗင္းတူဂဲသားထက္ အဆင့္ျမင့္
ေခါင္း၀င့္မပ်က္ စံုတြဲေတြ
ဘာဥပေဒ ဥပဒက္
စာရြက္စာတမ္းမွလည္း မလိုဘူး…။
ေနၫိုလို႔ မိုးခ်ဳပ္ရင္
ေညာင္ၫိုပင္အုပ္အုပ္ အဝိုင္းေဘးမွာ
ဗ်ိဳင္းေငးၿပီး ငါးရွာသလို
ဝမ္းစာကို ရမၼက္နဲ႔လွယ္ဖို႔
ေၾကကြဲဖြယ္ ျမင္ကြင္း
လိင္နဲ႔ရင္းၿပီး လိင္ဝန္ေဆာင္
သားေကာင္က မုဆိုး
မုဆိုးလည္း သားေကာင္
အသားအေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ုပ္ပံုေတြ
လႈပ္ရွားေနတာ ျမင္ႏိုင္တယ္…။
“အကိုႀကီး … ပစၥည္းေကာင္းတယ္ေလ”
ရီေဝတဲ့အျပံဳး
ေပါင္လံုးျဖဴျဖဴ ဗလာလွပ္
မီနီစကတ္ ခပ္တိုတို
႐ိႈက္ဖိုႀကီးငယ္ ေကာက္ေၾကာင္းႂကြနဲ႔
ခပ္ဟဟ ဖိတ္ေခၚ
ေပ်ာ္လိုသူေတြကို ငံ့လင့္
ခါေဖးတင့္၊ အႏွိပ္ခန္း
ကာရာအိုေကခန္းနဲ႔ ႏိုက္ကလပ္
တဖ်ပ္ဖ်ပ္ မီးအေရာင္
ေမွာင္တလွဲ႔ ဝင္းတခ်ီ
ရီတီတီနဲ႔ မူးႏိုင္တယ္…။
ဘာ…
ဒါ… တ႐ုတ္ျပည္လား
အိႏၵိယကား မွားဆိုက္ေရာ့သလား
ကုလားမ်ားစြာေတြ႔ႏိုင္
ကြမ္းယာဆိုင္ ထမင္းဆိုင္
လၻက္ရည္ဆိုင္ကေန ေက်ာက္ဆိုင္အထိ
မိတဲ့ေနရာ ေျခကုတ္ျပဳ
ျမက္ႏုရာ ရွာၾကရင္း
သတင္းဆက္သြယ္ေရး မီဒီယာေခတ္မွာ
အသက္ေမြးမႈ မီဒီယာစနစ္ေတြလည္း သိပ္ျမန္ဆန္
ႏိုင္ငံဆိုတဲ့ နယ္နိမိတ္မ်ဥ္း
တျဖည္းျဖည္း က်ဥ္းၿပီးလာ
ဝါးကန္႔လန္႔ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္…။
ေရႊလီဆိုတာ
တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ၿမ့ိဳတၿမ့ိဳ
ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရမဟုတ္
သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔သူ
သူ႔မူနဲ႔သူ႔ဟန္
ႏိုင္ငံရပ္ျခားတခုေပါ့…။
ဟိုတုန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားဆိုတာ
သြားရတာကိုက ဂုဏ္တဂုဏ္
ေရာက္ဖူး႐ံုနဲ႔ ဘာျပန္ ညာျပန္
ဟိတ္ဟန္လုပ္စရာ
လကၡဏာဆရာနဲ႔ ေတြ႔ရင္ေတာင္
“ဆရာရယ္ … ေဖာရိန္းလိုင္းေလးမ်ား
မပါဘူးလား…”
ႏိုင္ငံျခား ေရာက္မေရာက္
သေဘၤာသားေလးေလာက္မွ ျဖစ္ရျဖစ္ရ
ခုက်ေတာ့လည္း
တဖြဲဖြဲဝင္လာၾက
သူေတာင္းစားကေတာင္ ႏိုင္ငံျခားေရာက္
ေခြးလည္းေရာက္၊ လိပ္လည္းေရာက္
ျပည့္တန္ဆာလည္း ေရာက္တယ္ေလ…။
“ဟင္… နင္ မျပန္ေသးဘူးလား
ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီလား…”
“ၾကာေတာ့ ၾကာၿပီေလ
အေျခအေနေလးေတြ အသာေခ်ာင္း
တကြက္ေကာင္းေလး ေစာင့္ေနတာ…”တဲ့
ဟိုတယ္ေကာင္းေကာင္းမွာ ေသခ်ာတည္း
ငါးသံုးလံုး ခဲထားတဲ့ မိန္းမ
ဖြဖြေလး ျပံဳးေနတယ္…။
ဟိုတုန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမား
အေတြးအေခၚ ျခစားၿပီးတဲ့ေနာက္
ေဖာက္ျပန္သြားလိုက္တာ
မေကာင္းတာ အကုန္လုပ္
မဟုတ္တာ အကုန္ေဆာ္
ပုပ္အဲ့ နံေစာ္ေနသူေတြလည္း ေတြ႔ႏိုင္တယ္…။
တ႐ုတ္စကား မတတ္တတတ္နဲ႔
တတ္သေယာင္ ဟန္ေဆာင္
“ေဟာင္… ေဟာင္… ေဟာင္”နဲ႔
လူပါ ေဟာင္ေစာ္နံ
ေအာ့ေၾကာလန္စရာ ပြဲစား
ဝဲစားေတြလည္း သိပ္စံုတယ္…။
ပြဲၫြန္႔မက်န္ အိမ္မျပန္…တဲ့
ၾကံဖန္ၿပီး ေစ်းေတြေခါင္း
လူပါ ေခါင္းတဲ့ ပြဲစား
ဟဲန္းခ်ိန္းႀကီး တကားကားနဲ႔
‘က်ံဳးတဲ့’ေသာက္
မ်က္စိေနာက္စရာေတြလည္း ေတြ႔ရမယ္…။
ေက်ာက္ပြဲစား၊ သစ္ပြဲစား
ငါးပြဲစား၊ ကားပြဲစား
ဂဏန္းပြဲစား၊ လိပ္ပြဲစား
ေခြးပြဲစား၊ လူပြဲစား
တခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ ပြဲစား
ေရႊလီမွာ ၾကားရမယ္…
ဝယ္သူနဲ႔ ေရာင္းသူၾကား
ပြဲစားရဲ႕အခန္း
အံ့မခန္း ထက္ျမတ္
ကုန္သည္ထက္ အျမတ္က်န္
ဟိတ္ဟန္ေကာင္းသူေတြ ရွိသလို
ေနၫိုလို႔ တမိုးခ်ဳပ္
ထီးစုတ္လို႔ ဖိနပ္သာပါး
တပြဲမွ မစားရတဲ့ ပြဲစား
တနပ္ထဲစားၿပီး ေရသာေသာက္
ဗိုက္ေျခာက္ေနသူေတြလည္း ေတြ႔ႏိုင္တယ္…။
အရင္ကေတာ့ ေက်ာက္ကုန္သည္
ေနာက္ေတာ့ ေခြးကုန္သည္
ခုေတာ့ ‘…’ကုန္သည္
ဝယ္လိုသမွ် အကုန္ပို႔
အိတ္စပို႔ေရာ အင္ပို႔ပါ
ျမတ္မယ့္ဥစၥာ အကုန္လုပ္
တ႐ုတ္ေငြေစ်း ဘယ္ေလာက္လဲ
ဗမာေငြေစ်း ဘယ္ေလာက္လဲ
ေငြလဲတန္းမွာ လမ္းသလား
အိတ္ႀကီးတကားကားနဲ႔ ေတြ႔ႏိုင္တယ္…။
ကုတ္အကႌ်ႀကီး တဖားဖား
နက္ကတိုင္ႀကီး တလႊားလႊားနဲ႔
ဥေရာပတိုက္သားဝတ္စံု ေသခ်ာဝတ္
ေဘာင္းဘီမခၽြတ္ေတာ့တဲ့ ကိုငႂကြား
ပုဆိုးဝတ္ရင္ ကိုယ္ေတာင္ ယားသတဲ့
ဗမာျပည္သားစစ္စစ္ကေန ဘဝေျပာင္း
ဖြတ္ကျဖစ္တဲ့ မိေခ်ာင္းေတြ
ေရႊလီေရမွာ ေပ်ာ္ေနၾက
ျမစ္မ ပင္လယ္ စိတ္ညစ္ဖြယ္…။
“အား ယားယား…”တဲ့
ကုလားပါးစပ္က တ႐ုတ္စကားထြက္
ဝက္သားမုန္းသူနဲ႔
ဝက္သားႀကိဳက္သူေတြ
ေရႊလီေျမမွာ အတူဆံု
ၾကံဳသလို ဆက္ဆံရင္း
ထမင္းလုတ္ႀကီးႀကီး စားရေရး
ဘာသာေရးကို ခဏထား
လူမ်ိဳးေရးေတြ ခဏထား
ဝက္အူေခ်ာင္း လွန္းထားတဲ့အနီးမွာ ၇၈၆ ဆိုင္
ဝက္ေခါက္ကင္ဆိုင္နားက မဆလာနံ႔
စည္း႐ိုးကန္႔ၿပီး တားမရ
ေလာကႀကီးရဲ႕သေရာ္ခ်က္
ခါးသက္သက္ေလး ျပံဳးႏိုင္တယ္…။
(၂)
တံခါးဖြင့္လိုက္တဲ့အက်ိဳး
ၿမိဳးၿမိဳးမ်က္မ်က္ စားရ
ခဏခ်င္းနဲ႔ ႀကီးပြား
ခ်မ္းသားသူေတြ မ်ားလာသလို
တံခါးဖြင့္လိုက္မွ
အရင္က အခြင့္အေရးေတြ ဆံုး႐ံႈး
လံုးလံုးႀကီးျခားနား
လူတန္းစား ကြာဟခ်က္
ဘဝဂ္နဲ႔ အဝီစိပမာ
ခ်မ္းသာသူေတြ ေငးၾကည့္ရင္း
သက္ျပင္းေတြ တြင္တြင္ခ်
ေက်းလက္ကေန ၿမိဳ႕ေပၚတက္
နယ္စပ္ဖက္ ေရာက္လာ
ေရႊလီဖက္ ေရာက္လာ
ၾကံဳရာကို အကုန္လုပ္
ဇာတ္႐ႈတ္ေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး
တိုးတက္မႈနဲ႔ဆုတ္ယုတ္မႈ
ႏွစ္ခုစလံုးရဲ႕ဟန္ခ်က္
ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ျမင္ရမယ္…။
အလုပ္ေပးမယ့္သူ
အလုပ္ေခၚမယ့္သူ
ဟိုလူလာ ေခၚႏိုးႏိုး
ဒီလူလာ ေခၚႏိုးႏိုးနဲ႔
အားကိုးတႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
ဘဝတူအခ်င္းခ်င္း စုၿပီးထု္ိင္
ငိုင္တဲ့သူေရာ မိႈင္တဲ့သူပါ
ေက်းလက္က လာၾက
လယ္ယာလုပ္ငန္း ပါးတဲ့အခ်ိန္
အပိုခ်ိန္လုပ္ငန္း
က်ဘန္းအလုပ္နဲ႔ ေငြစုေရး
ေစ်းကြက္စီးပြားေရးဆိုတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ
သနားစရာ မ်က္ႏွာထားနဲ႔
႐ိုးသားတဲ့ တ႐ုတ္မေလးေတြ
ႀကိဳးစားခ်င္တဲ့ တ႐ုတ္လူငယ္ေလးေတြ
ေရႊလီရဲ႕လမ္းေဘး
ကားဂိတ္ႀကီးရဲ႕မနီးမေဝးမွာ
စိတ္မေကာင္းစရာလည္း ေတြ႔ႏိုင္တယ္…။
မိုးဦးက် မိႈေတြေပါက္သလို
ေဆာက္လိုက္ၾကတဲ့ တိုက္သစ္ေတြ
မေရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေဟာတလံုး ေဟာတလံုး
မဆံုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေပၚေပါက္
ဘယ္ေဖာက္သည္ ဘယ္လိုေမွ်ာ္
ဘယ္အေပၚ ဘယ္လိုတြက္
ဘယ္ေစ်းကြက္ ဘယ္လိုၾကံ
တဖက္ႏိုင္ငံကေတာ့ ဗမာျပည္
ေရႊလီတဖက္ကမ္းဟာ မူဆယ္ေလ…။
ၾကယ္ေဂါင္ကေန ၾကည့္လိုက္ရင္
လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ မူဆယ္ဟာ
လြမ္းေမာဖြယ္ ႏြမ္းလ်
မထႏိုင္ေသးတဲ့ ကေလးငယ္လို
ေတာင္အိုၾကားမွာ အိပ္ေနဆဲ
‘၂၁ ရာစု’ထဲမွာျဖင့္ ႏိုးတန္ေကာင္း
ဘာမွမေျပာင္းလဲေသးတဲ့ ရွမ္းအိမ္ေတြ
ေၾကကြဲစရာ ဝပ္လွ်ိဳး
မိုးထိုးေနတဲ့ ေရႊလီတိုက္ေတြေအာက္
ေပ်ာက္သြားေတာ့မတတ္
နယ္စပ္ရဲ႕တဖက္တခ်က္
ေက်ာက္တိုင္ႀကီးရဲ႕တဖက္တခ်က္
နယ္စပ္ေျမခ်င္း ဆက္ေနပါလ်က္ ျမင္ကြင္းခ်င္းျခား
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ တူႏိုင္လိမ့္
တသိမ့္သိမ့္ ရင္ခုန္သံ
စည္းခ်က္ျမန္စြာ ေမးေနတယ္…။
မူဆယ္၊ ဆယ္လန္႔၊ နမ့္ခမ္း
ရွမ္းရြာေလးေတြကေန
ေရႊလီအထိ စက္ဘီးနင္း
မီးေသြးျခင္းႀကီးေတြနဲ႔ ရွမ္းမေတြ
ထင္းေတြကို ေက်ာမွာပိုး
ပလိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကခ်င္မေတြ
တခါတေလ
ေခါင္းေပါင္းႀကီးေတြ တလူလူနဲ႔
ဘာလူမ်ိဳးရယ္ မကြဲျပား
ရွမ္းျပည္ဖက္က တိုင္းရင္းသား
ယူနန္ျပည္က တိုင္းရင္းသား
စားစရာေလးမ်ား လာေရာင္းသူ
ေဆးျမစ္ေဆးရြက္ လာေရာင္းသူ
ပ်ားရည္ အရက္ လာေရာင္းသူ
လက္မူ လက္ထည္ လာေရာင္းသူ
လူမ်ိဳးလည္းစံု အေသြးစံုတယ္
ေရာင္စံုအရပ္ ေရႊလီေျမ…။
‘ေရႊလီေရ ေနာက္က်ိက်ိ
ေသာက္မိက မျပန္ႏိုင္…’တဲ့
ဘာလို႔ မျပန္ႏိုင္သလဲ
အလုပ္အကိုင္ေတြ အေျခက်
ေနရထိုင္ရ အဆင္ေျပ
လိုေလေသးမရွိ စီးပြားတက္
တရက္ထက္ တရက္ ႀကီးပြားျမန္
သိပ္ၿပီးဟန္လြန္းလို႔ပဲ မျပန္ႏိုင္သလား
ဘိုင္င်ၿပီး စီးပြားပ်က္
အရွက္ရစရာ တပံုတပင္နဲ႔
မယံုခ်င္စရာ ဘဝ႐ံႈး
လူလံုးေတာင္ ေကာင္းမက်န္
ဘာမွ မဟန္ေတာ့လို႔ပဲ မျပန္ႏိုင္သလား
မျပန္ႏိုင္သူေတြေတာ့ အလြန္မ်ား
တေန႔တျခား အလြန္စည္
ေရႊလီရဲ႕မနက္ျဖန္ဟာ
ဗမာႏိုင္ငံနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနပါတယ္…။
ေရႊလီဆိုတာ
ဟိုး… အရင့္အရင္အခါက
ဘာမွမဟုတ္တဲ့ ေတာ္ၿမိဳ႕ေလး
လယ္ယာေလး မျဖစ္စေလာက္နဲ႔
မြဲေျခာက္ေျခာက္ဘဝကေန
ဒီေရပမာ တဟုန္တိုးတက္
ဗမာျပည္ဘက္ဆီ လမ္းေၾကာင္းဖြင့္
အဆင့္ဆင့္ အသင့္ျပင္
ကုန္ေခ်ာတင္ရာ တံခါးေပါက္
ကုန္ၾကမ္းေရာက္ရာ မုခ္ဦးဝ
အခုက် ေရႊလီဆိုတာ
ဧရာမ ၿမိဳ႕ႀကီးတၿမိဳ႕
စာရင္းတို႔ထားၿပီး အထူးဇံုရဲ႕
ကုန္သြယ္ေရး အခ်က္အခ်ာ
တ႐ုတ္-ဗမာ နယ္စပ္အတြက္
ဆျခအသြက္ဆံုး ဆင္ႀကီးတေကာင္
အစြယ္တေထာင္ေထာင္နဲ႔ျဖစ္လာတယ္…။
ဝင္လာေနတဲ့ ကားႀကီးေတြေပၚမွာ
ဗမာျပည္ရဲ႕ကၽြန္းသစ္
သစ္႐ိုင္း၊ သစ္ယဥ္၊ သစ္မာ
ပ်ဥ္းကတိုး၊ အင္ၾကင္း၊ ပိေတာက္
ေက်ာက္စိမ္း၊ ပတၱျမား၊ နီလာ
စားစရာ ေရထြက္၊ ေျမထြက္၊ ျခံထြက္မက်န္
ေကာက္ပဲသီးႏွံကေန ဆံပင္အထိ
ငါးပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ပုဇြန္ေျခာက္ကေန
ဖန္းခါးသီးေျခာက္၊ ဆီးသီးေျခာက္အထိ
ကုန္ေျခာက္ ကုန္စိမ္း
အကုန္သိမ္းဝယ္တယ္
သယ္ၾက ခ်ၾက တင္ပို႔ၾကနဲ႔
ေရႊလီကေန အတြင္းပိုင္း
မဟာတံတိုင္းေတာင္ ေက်ာ္သြားမယ္…။
ထြက္သြားတဲ့ ကားႀကီးေတြေပၚမွာ
ဘီယာနဲ႔အရက္
စီးကရက္နဲ႔ေဆးဝါး
ေႂကြပန္းကန္ျပား၊ ေႂကြပန္းကန္
ပန္ကာ၊ ဓါတ္ဗူး၊ ဓါတ္ခဲ
အဖိုးနည္း အထည္လိပ္
အိပ္ယာခင္းနဲ႔ ေပါင္းအိုး
မီးႀကိဳး၊ မီးေခ်ာင္း၊ မီးသီး
စက္ဘီးနဲ႔ ပလက္စတစ္
လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း၊ ဘိလပ္ေျမ
ေရႊလီကေန စီးဆင္းသြား
ဗမာျပည္တလႊား နယ္စံုေရာက္
ေက်းလက္ေရာက္ေအာင္ ပို႔လိမ့္မယ္…။
ေရႊလီဆိုတာ
တ႐ုတ္ဘာသာနဲ႔က် ‘ေရြ႕လိ’
ေရြ႕ဆိုတာက ကံေကာင္းျခင္း
လိဆိုတာက လွပျခင္း
ကံေကာင္းၿပီး လွပ
အဓိပၸါယ္ရသနဲ႔ ေရႊလီမွာ
ေငြစည္ကာ ကံလည္းေကာင္း
ဘဝအေၾကာင္း လွပသူေတြရွိသလို
ေနၫိုလို႔ ဆည္းဆာ႐ုတ္
ဒီလိုနဲ႔ တမိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္
လုပ္သမွ် အကုန္႐ံႈး
ဘဝပါ လံုးပါးပါး
အမွားေပါင္းစံု လံုးခ်ာ႐ိုက္
ေခါင္းစိုက္သြားသူေတြလည္း ေတြ႔ရမယ္…။
ေရႊလီဆိုတာ
စီးပြားရွာလို႔ လြယ္သလို
ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ ခပ္မြဲမြဲ
ကိုယ္ခံအား နည္းခဲ့ရင္
မထင္မွတ္ႏိုင္ေအာင္ လူျဖစ္႐ံႈး
ပ်က္သုဥ္းစရာ ဗလပြနဲ႔
ဖ်က္ဆီးမယ့္အရာေတြကလည္း အမ်ားသား
ဖိုးသမားျဖစ္ဖို႔ အလြန္လြယ္
ဘိန္းစားျဖစ္ဖို႔ အလြန္လြယ္
အရက္သမားျဖစ္ဖို႔ အလြန္လြယ္
ဒုစ႐ိုက္သမားျဖစ္ဖို႔ အလြန္လြယ္
AIDS သယ္ပို႔ယာဥ္ေတြကလည္း ေပါလြန္းလွ
နယ္စပ္ဘဝမို႔ လိုင္းေပါင္းစံု
တုန္လႈပ္စရာေတြလည္း ျမင္ရမယ္…။
ေတာ္တီ…ေတာ္တီ…နဲ႔
မီးနီ မီးဝါ တဖ်ပ္ဖ်ပ္
ဥၾသသံရွည္ တရစပ္နဲ႔
အသတ္ခံရမယ့္ ေသဒဏ္သမားကို
ကားနဲ႔ပါတ္ၿပီး ၿမိဳ့ကိုျပ
ၾကည့္ၾက…ၾကည့္ၾက
မၾကာခဏ ေသဒဏ္ေပး
ဖိုးႏွိမ္နင္းေရးေတြ ဒီေလာက္လုပ္
ဒုစ႐ိုက္အ႐ႈတ္ေတြကို ဒီေလာက္ခြင္း
ရွင္းလင္းပစ္ေနတဲ့ၾကားက
တားမရေအာင္ ဖိုးက ထြက္
ေရႊႀတိဂံနဲ႔ ဆက္ေနတဲ့ ဒီေနရာ
တ႐ုတ္-ဗမာနယ္စပ္ရဲ႕အဓိကၿမိဳ့
ေရႊလီၿမိဳ့ဟာ နာမည္ေက်ာ္…။
ေရႊလီမွာ
ေရႊလည္တြဲၿပီး
ေပ်ာ္ပြဲဝင္ႏိုင္တဲ့သူေတြ ရွိသလို
ေရႊလီမွာ ေႂကြၿပီအသဲနဲ႔
ငိုပြဲဆင္ရသူေတြလည္း ရွိပါတယ္…။
ေရႊလီဆိုတာ
တ႐ုတ္-ဗမာ နယ္စပ္စခန္းအျပင္
တိုင္ရွမ္းတို႔ရဲ႕အထူးအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေဒသ
ဂ်န္းေဖာ ကခ်င္တို႔ရဲ႕အထူးအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေဒသ
ဒါေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္စမ္း…
ရွမ္းတို႔ရဲ႕သေကၤတ
လွပတဲ့ ဥေဒါင္းနဲ႔
ကခ်င္အေပါင္းရဲ႕မေနာတိုင္
ခိုင္ခိုင္မာမာ စိုက္ထူထား
ရည္ၫႊန္းထားတာ ေတြ႔ႏိုင္တယ္…။
ေရႊလီမွာ
ရွမ္းဗမာတို႔ရဲ႕သၾကၤန္ပြဲ
တ႐ုတ္ေတြလည္း ႏႊဲၾကသလို
တ႐ုတ္ေတြရဲ႕ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ
ရွမ္း ကခ်င္ေတြလည္း က်င္းပ
႐ိုးရာသဘာဝနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈ
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ကူးဆက္
စည္းခ်က္နဲ႔ ရွမ္းအိုးစည္
နရီနဲ႔ မေနာအက
တ႐ုတ္ဂီတနဲ႔ ဗမာသီခ်င္း
ေရႊလီအတြင္း ေပါင္းဆံု
ေရႊလီလမ္းဆံုရဲ႕႐ုပ္ပံုကား
ေဆးသားစုတ္ခ်က္ ထူလြန္းတယ္…။
နမ္းခမ္းက ကခ်င္နဲ႔
ေရႊလီက ကခ်င္
မူဆယ္က ရွမ္းနဲ႔
ေရႊလီက ရွမ္း
ေစ်းတန္းထဲမွာ အတူထိုင္
‘ဗမာႏိုင္ငံသား’ဆိုတဲ့ မွတ္ပံုတင္ကဒ္
‘တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသား’ဆိုတဲ့ မွတ္ပံုတင္ကဒ္
တံဆိပ္ခတ္ထားတာခ်င္း မတူေပမယ့္
ကဒ္ျပားေလးေတြ အိတ္ထဲထား
ရွမ္းစကားနဲ႔ ရွမ္းလိုေျပာ
ကခ်င္စကားနဲ႔ ကခ်င္လိုေျပာ
တေသာေသာနဲ႔ ရယ္ၾကသံ
ဘာသာျပန္ဖို႔ မလိုပါဘူးေလ…။
ဗမာျပည္က သရက္နဲ႔
တ႐ုတ္ျပည္ထြက္ ပန္းသီး
ဗမာဆီးသီးနဲ႔ တ႐ုတ္သစ္ေတာ္
တ႐ုတ္လိေမၼာ္နဲ႔ ဗမာသံပုရာ
အသီးတန္းမွာ အတူဆံု
ကြမ္းငံုတတ္လာတဲ့ ကိုတ႐ုတ္နဲ႔
ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ ႀကိဳက္လာတဲ့ ကိုဗမာ
ထမီဝတ္လာတဲ့ တ႐ုတ္မနဲ႔
စကဒ္တႂကြႂကြ ဗမာမိန္းကေလး
ေရာေထြးလိမ္ယွက္
ကူးစက္စိမ့္ဝင္
ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုထင္သလဲ
ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာဟာလည္း
ဆြဲထားလို႔မရ
ကုန္သြယ္လႈဆိုတာလည္း
ဆြဲထားလို႔မရ
၂၁ ရာစုကေတာ့ လာေနၿပီ
ေရႊလီရဲ႕ျမင္ကြင္း
ခံစားၾကည့္ရင္း ရင္ခုန္တယ္…။
(၅)
အရည္လိုင္း၊ အသားလိုင္း
အထည္လိုင္း၊ ခဲလိုင္း
လက္ေကာက္လိုင္း၊ အပြင့္လိုင္း
အစိမ္းလိုင္း၊ အနီအျပာလိုင္း
ေက်ာက္လိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးအျပင္
အခြံျပင္ ႐ိုက္စား
ကပ္သား ေဖာက္ထည့္
အင္နဲ႔ တေရကူ
လည္သူ စားတမ္း
ေက်ာက္တန္း ေက်ာက္ေစ်း
ေက်ာက္ေသြး ေက်ာက္ျဖတ္
မျပတ္လႈပ္ရွား
ေက်ာက္သမားမ်ားရဲ႕ေရႊလီဟာ
ေက်ာက္သမားေတြနဲ႔ ေဝစည္ကာ
ေက်ာက္အေပၚမွာ ဗဟိုျပဳ
ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းစံု
အဖံုဖံုေသာ စီးပြားေရး
ကုန္သြယ္ေရး ဂိတ္ဝႀကီးတခု ျဖစ္လာတယ္…။
ေက်ာက္အေရာင္းအဝယ္ ပြင့္လန္း
ေရာင္းပန္း ဝယ္ပန္း လွတဲ့အခါ
ဟိုတည္တကာ လူေတြျပည့္
စားေသာက္ဆိုင္ဟူသေရြ႕စည္ကား
ေစ်းတန္းတလႊား အေရာင္းအဝယ္လိုက္
ကုန္တိုက္ေတြလည္း အေရာင္းအဝယ္တိုး
အစိုးရလည္း အခြန္ဝင္
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြလည္း ဝင္ေငြေကာင္း
သူေတာင္းစားေတာင္ အူစိုတယ္…။
ေက်ာက္အေရာင္းအဝယ္ေစ်းကြက္
ေအးစက္ေသြ႔ေျခာက္
ေက်ာက္ေစ်းေတြ ထိုးက်
မလွမပတဲ့အခါ
တည္းခိုခန္းေတြမွာ လူၾကဲၾကဲ
စားပြဲေဟာင္းေလာင္း စားေသာက္ဆုိင္
ေစ်းဆိုင္ေတြလည္း အေရာင္းထိုင္း
ေနရာတိုင္းရဲ႕အဆင္မေျပမႈ
တခုတခု ဂယက္႐ိုက္
မီးအၿမိဳက္ခံလိုက္ရတဲ့ ပန္းပင္တပင္လို
အိုစာသြားတဲ့ ေရႊလီကို
မ်က္ႏွာၫိုၫိုနဲ႔ ျမင္ရမယ္…။
“ေဟ့… ေက်ာက္သမားေတြ
မင္းတို႔ေျပာေနတာက သိနး္စကား ေသာင္းစကား
မင္းတို႔စားရတဲ့ ငါ့ကြမ္းေႂကြး
ျပန္လည္း ေပးၾကဦးကြာ…”တဲ့
ကြမ္းယာသည္ ကုလားႀကီးရဲ႕
႐ံႈ႕မဲ့ၿပီးေတာ့ အေႂကြးေတာင္းသံ
တခါတရံ ၾကားႏိုင္တယ္…။
ေရႊလီရဲ႕နံနက္ခင္းမွာ
ေစ်းျခင္းႀကီးနဲ႔ လံုမပ်ိဳ
လံုခ်ည္တိုတိုနဲ႔ ကခ်င္မေလး
အသားေဖြးေဖြးနဲ႔ တ႐ုတ္မေတြၾကား
ဗမာ ကုလား လူမ်ိဳးစံု
ေရာင္းကုန္ ဝယ္ကုန္ေတြကို ဖလွယ္ၾက
စားၾက ေသာက္ၾက သြားလာၾက
ကားေတြကလည္း တဝီဝီ
ေထာ္လာဂ်ီေတြလည္း တဝုန္းဝုန္း
တ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ စက္ဘီးမ်ား
တ႐ုတ္ဆိုကၠားႀကီးေတြလည္း ဥဒဟို
ပ်ားအံုႀကီးကို တုတ္နဲ႔ထိုးထားသလို
အလိုလုိလႈပ္ရွား
တဝမ္းတခါးအတြက္ ရွာသူေရာ
တခမ္းတနားအတြက္ လာသူေရာ
လူေကာင္းေရာ လူဆိုးပါ
ျဖဴနီၫိုဝါ ေၾကာင္ေၾကာင္က်ားနဲ႔
အသားအေရာင္မ်ားက စံုသလို
ဘာသာစကားအမ်ိဳးစံုကိုလည္း ၾကားရမယ္…။
ေရႊလီရဲ႕ေန႔လည္ခင္းမွာ
ဘီယာေသာက္ႏိုင္သူက ဘီယာေသာက္
မာေက်ာက္ကစားသူက မာေက်ာက္ကစား
လ႓က္ရည္သမားက လ႓က္ရည္ဆိုင္ထိုင္
က်ဴတံကိုင္ၿပီး ဘိလိယက္ကစားသူက ဘိလိယက္ကစား
တီဗီဂိမ္း႐ံုမ်ားကလည္း ေနရာတိုင္း
ေလာင္းကစားဝိုင္းအျဖစ္ ဖြင့္လွစ္ထား
ဗမာ ကုလားေတြ ဝင္ထိုးၾက
ေရာင္းထားသမွ် ကုန္သူကုန္
မယံုႏိုင္ေအာင္ စြဲသူစြဲ
မြဲၾကသူေတြက တပံုတပင္
႐ံုရွင္ တ႐ုတ္ႀကီးကေတာ့ ခပ္ျပံဳးျပံဳး
ဗမာစာလံုးႀကီးႀကီးနဲ႔ ေရးဆြဲခ်ိတ္
“ဗမာမိတ္ေဆြမ်ားကို ႀကိဳဆိုပါတယ္”…တဲ့
တေနရာဝယ္… ၃၆ ေကာင္ဒိုင္
ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ အတိတ္စိမ္းေပး
တ႐ုတ္လို ရွမ္းလို ေရး႐ံုမက
ဗမာလိုပါ ေရးထားတာက
“ဘာသာျခားနဲ႔ ညားမွာစိုး
လာခိုးလွည့္ပါ အစ္ကိုရယ္”…တဲ့
အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အနက္လွန္
နက္ဖန္ အတိတ္စိမ္းတမ်ိဳး ေတြ႔မယ္…။
ေရႊလီၿမိဳ့ရဲ႕ညေနခင္း
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စည္းဝါး႐ိုက္
ပြျတိုက္ဖို႔ ခ်ိန္းသူခ်ိန္း
ေက်ာက္ဗန္းသိမ္းၿပီး အိမ္အျပန္
ဟင္းရံဟင္းရြက္ ဝယ္သူဝယ္
ေစ်းတန္းလွည့္လည္ ပတ္သူပတ္
ရပ္ထားတဲ့ ကားေတြေပၚက
ခရီးသည္ေခၚတဲ့ ကားသမားေတြအသံ
သံပုရာရည္သည္ တ႐ုတ္မေလးေတြရဲ႕
ေငးေငးရီရီ မ်က္လံုးနဲ႔
ေသာက္ပါဦးလား… ဖိတ္ေခၚေနဟန္
ဟင္းပန္းကန္ တပံုႀကီးနဲ႔ ထမင္းဝိုင္း
ခါးေလးကိုင္းၿပီး ႀကိဳေနတဲ့ ဧည့္ႀကိဳ
ပိုက္ဆံေတြကို ေရေနတဲ့ ေငြလဲမိန္းမ
ဝသူေရာ ပိန္သူေရာ
ေထာသူေရာ ေမာသူေရာ
ေသာသူေရာ ငိုင္သူပါ
မ်က္ႏွာေတြ အန္က်
ဘဝထိုထိုတို႔နဲ႔ ေရႊလီေလ…။
သမာအာဇီဝ ထမင္းတလုတ္အတြက္
တ႐ုတ္တ႐ုတ္ခ်င္းသာမက
ဗမာက ခိုင္းခိုင္း
ကုလားက ခိုင္းခိုင္း
ခိုင္းသူက ခံုေပၚထိုင္
စတုိင္က်က် ေျခထိုးေပး
ဟန္ေရးတခြဲသားနဲ႔ ထိုင္ေနစဥ္
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေခါင္းေလးငံု႔
ဖံုမႈန္႔မွန္သမွ် ေသခ်ာခါ
ေအာက္ကထိုင္ကာ ေခၽြးတၿပိဳက္ၿပိဳက္
ဖိနပ္တိုက္ေပးေနတဲ့ တ႐ုတ္မေလး
႐ိုးသားသူေလးေတြကို ျမင္ရ
ေတြ႔ရတဲ့အခါ
ေဝဒနာတမ်ိဳး ရင္မွာထင္
နာက်င္ဆို႔နင့္လာမိတယ္…။
ေရႊလီၿမိဳ့ရဲ႕ညယံခင္းမွာ
ပ်င္းလို႔အေဖာ္ရွာမလား
ခဏမယား၊ တညမယား
တလမယား
အျပမယားေတာင္ ေစ်းညႇိႏိုင္သတဲ့
အသားကင္ဆိုင္ေလးေတြက အလွ်ိဳလွ်ိဳ
ေညာင္ၫိုပင္ ေဒါင္း႐ုပ္ေရွ႕မွာ
မေမ့စရာ မွတ္တမ္းတင္
ကင္မရာ မီးေရာင္ေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္
ပလက္ေဖာင္းကြက္လပ္တိုင္းမွာက ကာရာအိုေက
ခံုေလးေတြ ေရွ႕မွာခ်
ဘာဆိုၾကမလဲ အဆင္သင့္
လည္တိုင္တဝင့္ဝင့္ ေတးဆိုသူ
သြားရည္စာစားသူေတြကလည္း အမ်ားသား
ဗီဒီယိုသြားသူ၊ ႐ုပ္ရွင္သြားသူ
အေငြ႔တလူလူနဲ႔ ေခါက္ဆြဲဆိုင္
အရက္ဆိုင္ေလးေတြက မိႈလိုေပါက္
အပူေသာက္မလား အေအးေသာက္မလား
အေမွာင္ၾကားမွာ ေခါင္းခ်င္း႐ိုက္
(တခါတခါ) ဖိုး႐ိႈက္ေနသူေတြလည္း ေတြ႔ႏိုင္တယ္…။
ေရႊလီေရာက္ရင္
ငါးေျခာက္ေတာင္ အၿမီးလႈပ္သတဲ့
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မေျပာတတ္
ႏိုက္ကလပ္ထဲက သက္ၾကားအို
သမီးပ်ိဳအရြယ္ေလးေတြနဲ႔ တြဲက
ညည့္နက္မွ ျပတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကား
‘ႀကိဳ့ဘား’နဲ႔ တြဲဆက္
အရက္မူးသူေရာ
ရမၼက္မူးသူေရာ
တေၾကာတည္း ျမင္ႏိုင္
အသားကင္ဆိုင္က အေညႇာ္နံ႔
မိတ္ကပ္နံ႔ေတြ စြန္းေပ
“အစ္ကိုႀကီးေရ … ေစ်းဦးေပါက္”…တဲ့
ေၾကာက္ ေၾကာက္စရာပဲ
တည္းခိုခန္းႀကီးေတြအားလံုး
မီးလံုးေရာင္စံု အမ်ိဳးမ်ိဳးဆြဲ
ညထဲက ဖိတ္ေခၚသံ
သံစဥ္မ်ိဳးစံု လႊင့္ေနတယ္…။
ဆိုကၠားကို ဂိတ္မွာရပ္
စာဖတ္ေနတဲ့ ဆိုကၠားသမား
႐ိုး႐ိုးသားသား ေစ်းေရာင္းရင္း
မပ်င္းမရိ အကႌ်ထိုး
ဇာပန္းထိုးေနတဲ့ တ႐ုတ္မ
ေက်ာေပၚက ကေလးငယ္ကို ပိုး
ထမ္းပိုး တဖက္တခ်က္က သစ္သီးေတာင္းနဲ႔
ေကာင္းေရာင္း ေကာင္းဝယ္ လုပ္ကိုင္
ေခၽြးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္နဲ႔ ေမာရွမ္းမ
ဘဝအေန သန္႔စင္လြန္း
ခ်ီးမြမ္းစရာေတြလည္း ေတြ႔ႏိုင္တယ္…။
ေတာင္ေျခက မေနာကြင္း
ႏွစ္စဥ္က်င္းပ မေနာပြဲ
ကခ်င္အားလံုး ႏႊဲေပ်ာ္ၾက
အကေပါင္းစံု ျမင္ႏိုင္သလို
ေဒသခံ ေမာရွမ္းတို႔ရဲ႕
ပန္းကပ္ပြဲနဲ႔ တာသၾကၤန္
႐ိုးရာဟန္ အစဥ္မျပတ္
ေရႊလီရပ္မွာ အတူဆံု
ဗမာကုန္သည္တို႔ရဲ႕ကထိန္သဘင္
ပေဒသာပင္ေတြနဲ႔ လာတဲ့အခါ
ရွမ္းရြာေလးေတြက ထမင္းေကၽြး
ေသြးခ်င္းေတြလို ဧည့္ဝတ္ခံ
အျပန္အလွန္ စိတ္ရႊင္လန္း
ဟန္းဆာေက်ာင္း၊ ၿမိဳ့ေဟာင္းေက်ာင္း
မန္တံုေက်ာင္း
ဗုဒၶဘာသာအေပါင္းရဲ႕ၾကည္ၫိုရာ
ပီတိျဖစ္စရာေတြလည္း ရွိပါတယ္…။
ဗမာစကား မတတ္တတ္နဲ႔
အထပ္ထပ္ ေကာ္ဆဲ
နယ္စပ္႐ံုးထဲက ပုလိပ္
မနိပ္လွသူေတြလည္း ရွိသလို
လိုအပ္သမွ် ေရးျဖည့္ေပး
လ႓က္ရည္ဖိုး ေပးတာေတာင္ မယူ
ကူညီတတ္သူေတြလည္း ရွိပါတယ္…။
“ေလာင္ျမဲင္း…ေလာင္ျမဲင္း”…နဲ႔
နားၾကားပ်င္းကပ္စရာ တြင္တြင္ေခၚ
ဗမာအေပၚ အထင္ေသး
မ်က္ႏွာေပးကိုက ေသာက္ျမင္ကတ္စရာ
ဒို႔ဖက္မွာက်
ေခၚလိုက္ရတဲ့ ေပါက္ေဖာ္ႀကီး
လက္သီးနဲ႔ စြတ္ထိုးခ်င္
လူျမင္ အံခ်င္စရာေတြလည္း ၾကံဳႏိုင္တယ္…။
တ႐ုတ္ျပည္မွာ
ဘာမွ ေစ်းေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး
တ႐ုတ္နဲ႔ ပစၥည္းေကာင္း
ေရာင္းလို႔တန္တာမဟုတ္ဘူး
ကိုယ္ဦးရင္ ကိုယ္ကေဆာ္…တဲ့
မေတာ္တေရာ္ တရားေထာင္
ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ စကားသံနဲ႔
ကိုယ္အက်င့္တန္တာ အသာဖံုး
ဟိတ္လံုးႀကီးႀကီးနဲ႔ ႐ိုက္စားေတြ
ေရႊလီေျမကို ေျခကုတ္ျပဳ
ထုသြားၾကတာလည္း ၾကားရမယ္…။
တ႐ုတ္က ေဆာ္လိုက္ေတာ့
ခါးေကာ့ေအာင္ ခံရရင္း
ရင္းခဲ့သမွ် အကုန္ျပဳတ္
စာခ်ဳပ္ဆိုတာကလည္း မရွိ
ကတိဆိုတာကလည္း မမွန္
ျပန္စရာေတာင္ စရိတ္ကုန္
ကုန္သည္ကေန ပြဲစားျဖစ္
ပြဲစားကေန ကူလီျဖစ္
ညစ္ပတ္မႈေတြလည္း ၾကားရမယ္…။
ေက်ာက္ကုန္သည္ရဲ႕‘အရင္း’ဆိုတာ
အျမတ္ပါ ပါၿပီးတဲ့
အျပတ္လွီး အျပတ္ခြါ
ပြဲစားအဘိဓမၼာေတြကလည္း ရွိသလို
“အကိုရယ္…တကယ္ပါ
ဒီတခါ မကိုက္ဘူး
မထူးေတာ့လို႔သာ ေရာင္းတာပါ…” နဲ႔
မူယာမာယာနဲ႔ ပြဲခေလွ်ာ့
ဘယ္ေတာ့မွ ျမတ္တယ္မေျပာတဲ့ ကုန္သည္
ၿပီးေတာ့မွ ေျမဝယ္ျပန္ၿပီၾကားရ
မၾကာမီ တိုက္တည္ျပန္ၿပီၾကားရ
ကားက ဘယ္ႏွစ္စင္း
ျခံဝင္းက ဘယ္ႏွစ္ခုေျမာက္
ေက်ာက္ေလာကရဲ႕ပံုျပင္ေတြ
ေဟာဒီေျမမွာ ၾကားႏုိင္တယ္…။
ဒီလိုနဲ႔ ေရႊလီဟာ
ပံုျပင္မ်ားစြာ ၾကားနာရင္း
ဇာတ္လမ္းမ်ားစြာ ဖြားသစ္
အခ်စ္နဲ႔ ေတြ႔သူေတြ႔
အသစ္နဲ႔ ေမြ႔သူေမြ႔
ဒူးေပြ႔ၿပီး ဖက္သူဖက္
မူးေမ့ၿပီး ပ်က္သူပ်က္
ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ေနသူေရာ
မုန္ရည္ကြက္နဲ႔ ေပြသူေရာ
ေမာစရာေတြလည္း ရင္မ
ေသာစရာေတြလည္း ျမင္ရ
ဘဝထိုထိုတို႔ရဲ႕႐ုပ္ပံုမ်ား
ေကာင္းစားၿပီး တိုးတက္သူ
ေခါင္းပါးၿပီး က်ိဳးပ်က္သူ
ေလာင္းကစားၿပီး ဖိုးမက္သူ
ေရာင္းစားၿပီး ခ်ိဳးဖ်က္သူ
ႀကိဳးစားသူ ႏိုးၾကားသူ
ပိုးစားသူ သိုးသြားသူ
……..သူ
…….သူ
လူေပါင္းမ်ားစြာတို႔ကို ျမင္ေနရ
နံနက္ ေန႔ညေတြနဲ႔ တရား႐ႈ
ျဖစ္မႈပ်က္မႈအားလံုး သိေနတယ္…။
ဒီလိုနဲ႔ ေရႊလီဟာ
လာသမွ်ကို လက္သင့္ခံ
ဟန္သူေရာ မဟန္သူေရာ
တန္သူေရာ မတန္သူေရာ
ေထာသူေရာ ေမာသူေရာ
ေၾကာသူေရာ ေသာသူေရာ
ေျပာခ်င္သလို ေျပာၾကပါေစ
သူ႔သဘာဝနဲ႔သူ ႀကီးျပင္း
ရာစုသစ္အတြင္းဆီ ေရွ႕႐ႈ
လူ႔သက္တမ္းတခုဆိုတာ…
လူ႔ဘဝရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈတခုဆိုတာ
ဘာမွၾကာလိုက္တာမဟုတ္ဘူး
ဒါေပမယ့္ ‘ေရႊလီ’ဆိုတဲ့
ၿမိဳ့တခုရဲ႕နာမည္ဟာ
ေနရာတခုရဲ႕သက္တမ္းဟာ
(ေတာ္လ္စတိြဳင္း ေျပာသလိုပါပဲ…)
ကာလမ်ားစြာ ရွင္သန္ရင္း
စီးဆင္းေရြ႕လ်ားေနမွာ ေသခ်ာတယ္…။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရႊလီဟာ
လာသမွ်ကို လက္သင့္ခံ
ျပန္ခ်င္သူေတြကိုလည္း မတား
တရားရထားၿပီး သူေတာ္စင္လို
ရင္ခြင္ကို က်ယ္က်ယ္ဖြင့္
သင့္တင့္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္း
အတက္အဆင္းမ်ားတဲ့ ခရီးၾကမ္းမွာ
ဝရမ္းေျပး ကဗ်ာဆရာကို
ႀကိဳဆိုကာ ေနခြင့္ေပး
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေပြ႔ဖက္
ကဗ်ာဆရာအတြက္ေတာ့ ေက်းဇူးရွင္
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေရႊလီေရ…
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေရႊလီေရ…။ ။
No comments:
Post a Comment