ယူကလစ္မ်ား (ေနမင္းနီ)

ေလညႇင္းလာရင္
'ေျမသင္း'ပါတယ္…
ကဗ်ာေတြ ႐ႉ႐ိႈက္
မိုးေပါက္ေလး လိုက္အလာ
သိပ္မၾကာလိုက္ပါဘူး…
ဝူးဝူးေဝါေဝါနဲ ့
အ႐ူးစကားေျပာသလို
ဟိုကဝိုက္ ဒီကတိုက္နဲ ့
ျဗဳန္းစားႀကီးဆိုက္လာတာ
မုန္တိုင္းႀကီးပါလား…။

ၿဖိဳးၿဖိဳးေျဖာင္းေျဖာင္း
ဝိုးဝိုးေဝါင္းေဝါင္းနဲ ့
ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ေမႊေႏွာက္ပစ္
ကုတ္ျခစ္ဆြဲရမ္း
ဖ်န္းကနဲ ရႊဲ
ျဗန္းကနဲ ကြဲ
ဂၽြမ္းကနဲ လဲ
တဟဲဟဲ မာန္တိုက္
ကိုက္ဖဲ့ဆုတ္ျဖဲၿပီး
လက္သည္းခၽြန္တဝင္းဝင္းက
ဒင္းကနဲ ထိုးစိုက္လိုက္တယ္…။

မုန္တိုင္းအစြမ္းျပအၿပီး
က်ေနာ္ လမ္းမႀကီးဆီ ထြက္ခဲ့တယ္…
တဖက္တခ်က္မွာ
ဗ်ာ… လဲေနလိုက္ၾကတာ
ဧရာမ ယူကလစ္ပင္ႀကီးေတြပါလား…။

လူေနအရပ္မွာ
အပူစပ္စပ္
မီးဟပ္ေအာင္ အားေပး
မီးေမႊးတဲ့အပင္မ်ိဳး…။

ရွိသမွ်ေျမဆီ
သူ ့ဆီမွာေရာက္
ေရေသာက္လည္းက်ဴး
ဘီလူးလို သစ္ပင္…။

အေပၚသာ ေထာင္တက္
ကိုင္းခက္က မျဖာ
ဘာအရိပ္မွမထြက္
အလကားသက္သက္အပင္…။

သူ ့အနားမွာ
ဘာပင္မွမရွင္
သစ္ပင္ခ်င္း ေခါင္းပံုျဖတ္သမို ့
မကပ္ရဲၾကပါဘူး…။

ဒီယူကလစ္ပင္ေတြေလ
မုန္တိုင္းဝင္ေမႊေတာ့
ညႊတ္ေကာ့လို ့ဘယ္ညာယိမ္း
မထိမ္းႏိုင္တဲ့ အတိမ္းအေစာင္းမွာ
ဂ်ိန္း… ေဂ်ာင္းဆို… က်ိဳးက်
တခ်ိဳ ့အျမစ္က ကၽြတ္ထြက္
တခ်ိဳ ့ထက္ပိုင္းျပတ္
ကိုင္းဆတ္တဲ့ အမ်ိဳးေပကိုး…။

လမ္းေပၚကအျဖစ္
ယူကလစ္ဆိုတာ
မူစနစ္ရဲ႕သ႐ုပ္
ဂုတ္ေသြးစုပ္သူတို ့
ယူကလစ္ရဲ႕လမ္းအတိုင္း
မုန္တိုင္း တခါၾကမ္းရင္
ေျမျပင္မွာ လဲက်လို ့
ထင္းစေတြ ျဖစ္သြားမယ္…။

အဲဒီအခါက်မွ
ေကာင္းကင္က ၾကည္လင္
ေျမျပင္က သန္ ့ရွင္း
ေလညႇင္းက ေမႊးညက္
ယူကလစ္အကိုင္းအခက္ေတြနဲ ့
ထမင္းခ်က္ဖို ့မီးေမႊးရဦးမယ္…။

က်ေနာ္
မုန္တိုင္းကို ႀကိဳဆိုေနပါတယ္…။ ။


-ေနမင္းနီ-
(၁၀၊ ၆၊ ၂၀၀၀)