ဒႆနပံုျပင္ အမွတ္ (၁) အိပ္မက္လွလွ မက္ပါေစ (ေနမင္းနီ)

နားေထာင္ကြယ္ ရွင္မ
ပံုေျပာျပမယ္
တခါကေပါ့
႐ိုးအတဲ့ လူတဦး
သန္႔စင္တဲ့စိတ္ကူးနဲ႔
ေျခဦးတည့္ရာ
ထြက္လာခဲ့သတဲ့...
"ဘာအတြက္လဲေမာင္"
ေၾကာင္တယ္လို႔ပဲေျပာေျပာ
ေပါတယ္လို႔ပဲတြက္တြက္
သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္က
ေလာကရဲ႔အျဖစ္အပ်က္
က်ိဳးေၾကာင္းဆက္စပ္မႈနဲ႔
ျပဳျပင္မလို႔..တဲ့...
"အို႔ ... ဘယ္လို ဘယ္လို"
ဆိုလိုတာက
အခ်နဲ႔အခ်ီ
ညီရမယ္ေပါ့
ေနာက္ေတာ့ ရွင္းသြားမွာပါ
အသာေလးနားေထာင္
ေမာင္ေျပာျပမယ္...
ခုနက လူေပါ့
ေမာ့ေမာ့ေငးေငးနဲ႔
မၾကာလိုက္ေသးခင္
ဖ႐ံုစင္တခု
ဘုၾကည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ဟိုက္! မျဖစ္ေသးဘူး
ႏြယ္က ေသးေသးနဲ႔
ႀကီးေလးတဲ့ ဒီအသီး
ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္
ကိုင္တြယ္ကာ ငါရွင္းမဟဲ့"လို႔
စာရင္းတို႔ထားလိုက္သတဲ့...
"ဘယ့္ႏွယ့္လူႀကီးလဲ"
ကဲကဲ ေနဦး
ဆံုးေအာင္နားေထာင္
ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ႔
ေရွ႔တည့္တည့္က ေညာင္ပင္
ဆင္ျခင္လိုက္ျပန္တယ္...
"အယ္... အပင္က ႀကီးၿပီး
အသီးက်မွ ေသးတယ္
ေအး... ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ
ဒီအသီး ေနရာမွာ
တခါ ငါေတြ႔ဖူးတဲ့
ဟိုအပင္က အသီး...
ဒီအသီးေလးေတြကို ဟိုမွာတပ္
ဒါမွ လိုက္ဖက္မွာ..."
ဒါေပမယ့္ သူ႔ခမ်ာ
ဗိုက္ဆာလာတာနဲ႔
ပါလာတဲ့ စားၿမိန္ထုပ္
အုပ္ပစ္လိုက္ၿပီး
ေညာင္ပင္ႀကီးရဲ႔ေျခရင္း
ေမွးစင္းလို႔ေကာင္းတုန္း
ျဗဳန္းကနဲဆို
ဟိုထိပ္ဖ်ားက ေညာင္ေစ့
သူ႔ေမးေစ့ေပၚ တည့္တည့္က်
"ေအာင္မယ္ေလးဗ်"ဆိုၿပီး
ကုန္းကနဲ အထ
တခဏေလာက္ ဆင္ျခင္လိုက္တယ္...
"အကယ္၍သာ
ဒီေနရာမွာ
ဟိုအသီးႀကီးသာဆို
အလို! ခက္ရခ်ည္ရဲ႔..."
အဲ့ဒီေတာ့မွ
ေနာင္တေတြ တသီးႀကီးနဲ႔
"သစ္ပင္ႀကီးတို႔ရာ
ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ"လို႔
လာလမ္းအတိုင္း ျပန္လွည့္
ရြာျပန္ခဲ့ရတယ္ဆိုပဲ...
ကဲကဲ အိပ္ေတာ့ကြယ္ရွင္မ
မနက္က်ရင္
အလုပ္ရွင္အတြက္
ယကၠန္းစင္ တက္ရမွာမို႔
စက္ေတာ့ကြယ္ ဒီညခ်မ္းမွာ
ပန္းတာေတြ ေလွ်ာေစဖို႔
နမ္းကာေလ ေျပာမယ္
ရွင္မေရ... မန္းထာေအာ...။ ။

-ေနမင္းနီ-
(မန္းထာေအာ = ခ်င္းဘာသာစကားတြင္ 'အိပ္မက္လွလွ မက္ပါေစ')
ဤကဗ်ာကို 'ေနရဥၥရာ သစၥာသံမ်ား'ကဗ်ာစာအုပ္၌ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည္။