ဒႆနပံုျပင္ အမွတ္ (၅) သစၥာရွာဖို႔ ငါမီးထြန္းမယ္ (ေနမင္းနီ)

သစၥာကို မျမင္ျခင္း
အ၀ိဇၨာျမဴႏွင္းေတြက
အတင္းပိတ္ဆို႔ထားသတဲ့
'ကိုေစာညိန္း'ရဲ႔ လက္ရာ
'သစၥာ…'ဆိုတဲ့သီခ်င္း
မင္း ၾကားဖူးမွာေပါ့…
ကမၻာကမၻာ့တလႊားမွာ
ရွာမွရွားတဲ့
ကဗ်ာဆရာ့မယားေပပဲ…
ကဲကဲ ရွင္မ
မျမင္ရတဲ့ အကန္းတေယာက္
သူဘယ္လို လမ္းေလွ်ာက္သလဲဆိုတာ
ျမဴစိုစို ၾကမ္းေပါက္နဲ႔
တူႏွစ္ကိုယ္ နန္းေအာက္မွာ…
"လာျပန္ၿပီ ရွင့္စကား
တရားမွတ္လို႔ သည္းခံ
ညည္းျပန္ေတာ့လည္း ဘရိတ္မေပး
စိတ္အေတြးနက္လို႔
အိပ္ေရးပ်က္ရတယ္ဆိုတာ
က်မ လက္ခံႏိုင္ပါတယ္…
ဘယ္လိုေတာ္ ခုဟာက
အရည္မရ အဖတ္မရ
ဝဋ္ရွိသမွ် နားညည္း
ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးေတာ္…"
ဪ… တရက္တေလ ဓမၼရိပ္မွာ
အိပ္စရာ အဆင္သင့္
မင့္မို႔လို႔ ျငင္းရက္တယ္…
အင္း… ခက္တယ္ကြယ္
မင့္ႏွယ္ႏွယ္ တခါကေပါ့
အက်ိဳးေဆာ့ အကန္းေမာ့ ဆိုသလို
ဟိုဟိုဒီဒီ ထင္ရာစိုင္းေနတဲ့
အျမင္ခ်ာ ဘလိုင္းႀကီးတေယာက္
တုတ္ေကာက္နဲ႔ ေလွ်ာက္သြား…
"ဒါက ဘာစကားလဲ…"
ဟဲဟဲ… တင္စားတာပါကြာ
အၾကင္နာအေျပာေတြကို
အလကၤာသေဘာနဲ႔
ယွဥ္စရာ ေလာသြားလို႔ပါ…
ဒီလိုကြယ္ တခါက
ဘယ္ေနရာ ဘယ္လမ္းၾကား
ဘယ္အိမ္နား ဘယ္သစ္ပင္
ဘယ္ႏွစ္လွမ္း လွမ္းရင္ ဘယ္ေရာက္
ဘယ္အိမ္ေအာက္ ဘယ္ေခြးရွိတယ္ဆိုတာ
တပ္အပ္ကို သိထားတဲ့
ဘုရားစူး မ်က္ကန္းတေယာက္
ဒုတ္ေကာက္တေခ်ာင္းနဲ႔
အဟုတ္ေလွ်ာက္ေညာင္းေနသတဲ့…
အဲ့ဒီမွာတရက္
"ကန္းသက္ရင့္လို႔
လမ္းထြက္လင့္ကစား
လမ္းၾကားမွာ မီးမရွိလို႔
ခင္ဗ်ားအတြက္ ကိစၥမရွိဘူး
မီးထြန္းမွ ျမင္ရမယ့္
လမ္းထဲက လူေတြအတြက္
မီးခြက္ေလးတလံုးေတာ့ ေဆာင္ထား
ဒါမွ ခင္ဗ်ားကို ၀င္မတိုက္မိမွာ…"လို႔
ပညာရွင္တေယာက္က အၾကံေပးသတဲ့
ႏွစ္ျပန္ေတြးစရာေတာင္ မလိုတဲ့
ဉာဏ္ေျပးတဲ့အၾကံေကာင္းမို႔
လက္ခံလိုက္ပါသတဲ့…
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တရက္
ဘယ္လက္က မီးခြက္
ညာလက္က ဒုတ္ေကာက္နဲ႔
ရြာ႐ိုးကိုးေပါက္
ေလွ်ာက္သြားေနတုန္း
ျဗဳန္းကနဲဆို
ငနဲတေယာက္က ၀င္အတိုက္…
"ဟေကာင္ရ
မျမင္ဘူးလားကြ…
ငါ့လို ကန္းထားရင္လည္း
ငါ့လို စမ္းသြားပါလား…
မီးထြန္းထားတာေတာင္ မျမင္ရေအာင္
ဗမာလို မိုက္လို႔တိုက္တာလား
ရခိုင္လို မိုက္လို႔တိုက္တာလား…"
လမ္းၾကားငယ္ အေျမႇာင္ေလးမွာ
ေတာင္ေဝွးနဲ႔ ရမ္းရြယ္ရင္း
လွမ္းတြယ္လိုက္တဲ့ သူ႔စကားက
ဘုအသြားေတြ အျပည့္ေပါ့…
"ေဟာေတာ့္…
ေတာ့္အကန္းကလည္း
အေဟာ့ရမ္းသား…"
ေအး… အဲဒါကို ၾကားသြားတဲ့
ဟိုငနဲသားကလည္း
ပက္ကနဲ ျပန္ေျပာလိုက္တာေပါ့…
"ဘယ္မွာလဲ ခင္ဗ်ားမီး
ၿငိမ္းေနတဲ့ မီးခြက္ႀကီးကို
အေညာင္းခံၿပီး ကိုင္လာတာ
အံ့ပါ့ဗ်ာ…"တဲ့
ဒါပါပဲ ရွင္မ
မျမင္ရတဲ့ အလြန္ကမ္းကို
ျပင္မရတဲ့ အစြံအကန္းေတြနဲ႔
ကၽြံမွန္းၾကည့္လို႔လည္း မရ
အခြံစမ္းၾကည့္လို႔လည္း မ၀ေလေတာ့
ညြန္လမ္းမွာ နစ္လိုနစ္
ႁပြန္ႏႈတ္ခမ္းမွာ တစ္လိုတစ္
သလြန္နန္းမွာ ယစ္လိုယစ္
ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဒီေလာကႀကီးမွာ
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္မလာဘဲ
မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာရတဲ့အခါ
စိတ္ပ်က္အားငယ္တယ္ဆိုတာ
အခ်ိန္ျဖဳန္းတာပါပဲ…
မျဖစ္ခ်င္တာေတြေတာင္မွ
ျဖစ္လာၾကေသးတာပဲကြာ
ျဖစ္ခ်င္တာေတြဟာ
ဘာေၾကာင့္ျဖစ္မလာရမွာလဲ…
ကဲကဲ… အိပ္စို႔
ဒို႔အဖို႔ အိပ္မက္ေတြကို
ေဟာဟိုျမဴႏွင္းေတြက
ေဆာင္ၾကဥ္းေပးၾကပါလိမ့္မယ္ ရွင္မရယ္…။ ။

-ေနမင္းနီ-
('ပန္းစကား'မဂၢဇင္း အမွတ္ ၂၁ တြင္ ေဖာ္ျပၿပီး။)